အေထြေထြညမ်ား

ငါနဲ ့ငါရန္မျဖစ္တတ္ဘဲ
ႀကီးျမတ္သူမ်ားနဲ ့ရန္ျဖစ္လိုတဲ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္အထင္ႀကီးမွဳမ်ား
ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္တခုစာမွ် ငါၿမိဳခ်ခဲ့ဖူးတယ္
အေတာင္မပါတဲ့အဲဒီအေတြးေတြဟာ
ေရေအာက္မွာ အိပ္စက္လို ့၊

ပညာပရ၀ုဏ္ထဲက ၿမိဳ ့ျပသရဲေတြဆြဲခ်ခံရလို ့့
ရန္ကုန္ၿမိဳ ့ရဲ့အံ၀ွက္ႀကီးထဲမွာ သကၠရာဇ္အတန္ၾကာ ေနခဲ့ရၿပီးေနာက္
အညွာမခိုင္တဲ့ရြက္၀ါလို ့
နယ္စပ္ကိုျဖတ္ေက်ာ္ အဆင္မေျပတာေတြအားလံုးကို ရင္ဘတ္နဲ ့ေမြးဖြါးလို ့
ဘာမွန္းမသိတဲ့အရာေတြၾကားမွာ
ပုဒ္မအတပ္မခံရတဲ့ အက်ယ္သားဘ၀ကို ရခဲ့ေလရဲ့၊

ဂယ္ေပါက္ေတြ မလြယ္ေပါက္ေတြၾကားက
တဘ၀စာေလးမ်ား လွ်ာနဲ ့လွ်က္စားလို ့ကေတာ့
ေသမသြားေလာက္ပါဘူး ဒါေပမဲ့ ငါဒီခရီးကိုႏွင္ခဲ့တာ
ငါ့အေရျပားကေလး အေရာင္လက္ရံုအတြက္မွမဟုတ္တာ
တကိုယ္စာဆိုရင္ ငါေအာင္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ေျခာက္တန္းေအာင္လက္မွတ္က
ဒုကၡထူေျပာတဲ့ ငါ့ဇာတိရြာမွာလည္း အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
အခုဟာက သိဒၵတၳလိုစြန္ ့စားခန္းမဟုတ္ေပမဲ့
ငါ့ပခံုးနဲ ့ႏိုင္သေလာက္ထမ္းဖို ့ရယ္လာတာ
ငါသာယာရံုဆို
ဘာမွညည္းေနစရာမလိုပါဘူး
ေသာင္ရင္းျမစ္ဟာ အေနာ္မာမဟုတ္သလို
ငါတို ့ဟာလည္း မဟာလူသားေတြေတာ့ မဟုတ္ၾက၊

ခရီးကၽြံထြက္ခဲ့ၿပီ ခရီးလြန္သြားတာမဟုတ္
နက္ျဖန္ကိုညႊန္ျပတဲ့သေကၤတမ်ား
အားလံုးဟာ တစံုတရာကိုေမွ်ာ္ေနတယ္
ရက္ရွယ္ထားတဲ့အလံကလွပပါရဲ့
အလံကိုင္တေယာက္လိုေနတယ္
ပစ္မွတ္ကိုထိေအာင္ပစ္တတ္သူပ၊
ငါ့မိတ္ေဆြစာေရးဆရာကေတာ့
အိပ္ဇိုးဒပ္ႀကီးကို ရန္ကုန္ျမစ္ထဲကိုေမာင္းသြင္းဖို ့
သမၼာက်မ္းစာအသစ္ေရးေနတယ္
သူ ့ဇာတ္ညႊန္းမွာ သူသာအယ္ရီဘီကီနင္ျဖစ္တန္ေကာင္းရဲ့
ေရႊတိဂံုမွာျပန္ဆံုခ်င္စမ္းဘိ၊

လူေတြရဲ့ႏွလံုးသားအရပ္ကို
တေတာင့္ခ်င္းကေလာင္နဲ ့ပစ္ရင္း
ရန္သူကိုတေတာင့္ခ်င္းပစ္ခြင္္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေလာင္ၿမိဳက္တဲ့ ဘ၀ရဲ့လြင္တီးေခါင္ထဲေမာင္းသြင္း
ႏွင္းက်တာေတာင္ ေအးျမတယ္မခံစားတတ္ေတာ့တဲ့
ေဟာဒီရင္ဘတ္ဟာ ဒဏ္ရာေတြနဲ ့ႏွစ္ပါးသြားလို ့၊

မလံုၿခံဳေပမဲ့
ဧည့္စာရင္းစစ္မွာမေၾကာက္ရတဲ့ ညမ်ားမွာ
ငါ့တိုင္းျပည္မဟုတ္တဲ့ႏိုင္ငံမွာ
အဲဒီၿမိဳ ့ႀကီးမွာ
ငယ္ငယ္ကမက္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္အားလံုးကို ျမွဳပ္ႏွံလို ့
တဖန္ျပန္လည္ေမြးဖြြါးတဲ့ ဘ၀အသစ္က
မသစ္မလြင္မလွပ
နီယြန္မီးေအာက္မွာေနရင္း
မွုန္ျပျပ
ဆြံ ့အတဲ့အိပ္မက္ကို ဖက္တြယ္ရင္း
မိုးမလင္းတဲ့ညမ်ားေအာက္မွာ
ေနာက္ေၾကာင္းေတာ့ျပန္မလွည့္ဘးူပ
ဒူးေထာက္မဲ့အစား ဒူးနဲ ့တိုက္သြားမယ္
ငါဟာအရွံဳေပးဖို ့ေမြးဖြါးလာခဲ့တယ္မထင္ပ၊

ဆူညံဆူညံနဲ ့အခုတေလာအသံမ်ား
ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာၾကတဲ့ အာဏာရမက္ေတြ
အရွက္ရေစမဲ့ အႏွစ္မဲ့ဟိန္းေဟာက္သံေတြ
အြန္လိုင္းေပၚေၾကြးေၾကာ္ၾက
စိတၱဇဆရာ၀န္မပါတဲ့ ေဟာဒီေလွေပၚမွာ
အရူးဟာ ေဒါက္တာဘဲေပါ့၊ ေကာင္းၾကေရာ၊
ဘေစာတင္